Donica na taras - materiały, narzędzia i teściowa (część 2/2)

Zapraszam Was dzisiaj do lektury drugiej części materiału o donicy na taras. 

W poprzedniej części pokazałem Wam, jak przygotować drewno do budowy skrzyni, a także jak ją wstępnie poskładać. Dzisiaj zajmiemy się ociepleniem i wykończeniem skrzyni.

Tę fotkę pokazałem w pierwszej części artykułu: skrzynia z zamocowanymi poprzeczkami, które tworzą komory na styropian.

Donica zasypana będzie ziemią, więc nie ma konieczności przyklejania styropianowych płyt.

Styropian potrzebny do budowy donicy to materiał kupiony w Castoramie. Ma 20 mm grubości i są to standardowe płyty do ocieplania podłóg i ścian. Z dużych płyt wycinamy odpowiednie formatki, i wsuwamy je pomiędzy "szyny" z poprzeczek (zdjęcie powyżej). 

Wnętrze skrzyni zabezpieczymy folią. Z dużego arkusza przycinamy odpowiedni pasek i układamy go w donicy. Najlepiej, jeśli zrobimy to z jednego kawałka, bo nieszczelna, sztukowana izolacja, nie spełni swojej roli. 

Folię mocujemy używając takera na zszywki.

W projekcie donicy widzicie także spore kątowniki wykonane z desek. Jak połączyć je w niewidoczny sposób? Możliwości jest kilka - połączenie na obce pióro, lamele, kołki, klej, etc...

Ja skorzystałem ze sprytnego przyrządu Wolfcrafta:

Wolfcraft Undercover Jig - kolejny pomysłowy gadżet od niemieckich inżynierów.

Wolfcraft Undercover Jig to przystawka, która umożliwia łączenie drewna. Wkręty mocowane są pod kątem, a otwory po nich maskowane specjalnymi kołeczkami, które znajdziecie w zestawie. W dzisiejszym artykule nie będę opisywał go szczegółowo, ale obiecuję, że poświęcę Jig-owi osobny materiał.
Wracając do naszej skrzyni - narożne kątowniki to dwie kawałki desek połączone wkrętami od wewnątrz. Do kątowników mocujemy ścianki skrzyni.

Producent dołącza do Jiga szczegółową instrukcję. Wszystkie potrzebne do pracy akcesoria znajdziemy w zestawie. Dodatkowo warto mieć pod ręką przynajmniej jeden ścisk stolarski.

Do zrobienia pozostały nam nogi donicy oraz górna rama, która przykryje zszywki, którymi mocowaliśmy zakładki folii. Nogi wykonałem z powstałych przy pracy odpadków drewna: dwóch kawałków o wymiarach 110x40mm oraz kawałka kantówki 20x20mm. Boki nóżek frezujemy tak jak pozostałe elementy, pamiętajmy, aby ich szerokość była taka sama, jak kątowników na bokach skrzyni.

Nogi - tak jak pozostałe elementy frezujemy ich krawędzie.

Podstawki przykręcamy do dna donicy długimi wkrętami. Ich długość dobierzmy tak, aby nie przebiły na wylot dna skrzyni.

Ostatnia rzecz - rama na górną część donicy. Tutaj ważna uwaga: jeśli pracujecie z drewnem, a już w szczególności z mokrym drewnem, pamiętajcie, że ono pracuje. Jeśli zatem łączycie dwa kawałki pod kątem 45 stopni, musicie liczyć się z tym, że łączenie po jakimś czasie się rozejdzie. Pół biedy, jeśli wykonujemy donicę na taras, ale już w przypadku mebli do wewnątrz będzie to prawdziwa dyskwalifikacja. 

Automatyczne ściski będą przydatne w momencie mocowania ramy - ustalamy pozycję kantówek, unieruchamiamy ją za pomocą ścisków, a następnie przytwierdzamy.

Zastosowałem tutaj jeden z ulubionych sposobów ukrywania wkrętów. Szczegółowe informacje znajdziecie w poście dotyczącym sposobów na łączenie drewna klik

Ramę ostatecznie zamontowaną trochę upiększymy, wykańczając jej krawędzie frezarką i odpowiednim frezem.

Łączenie pod kątem 45 stopni ładnie wygląda, ale wymaga precyzji i dobrego, suchego materiału.

Wystające ponad powierzchnię zaślepki wkrętów przycinamy, a następnie szlifujemy na gładko.

Jak zwykle drewniany mebel możemy wykończyć na kilka sposobów. W tym przypadku Pani Teściowa wybrała lakierobejcę pasującą do koloru otaczających taras ekranów.

Donica wstępnie wykończona i pomalowana lakierobejcą.

Pierwsza część materiału o donicy dostępna jest tutaj