Jak zrobić drapak dla kota?

Pan Fleks znany jest ze zdolności do uszczęśliwiania. Najpierw była teściowa i jej donice. A teraz, kiedy rodzina Pana Fleksa niespodziewanie się powiększyła, do uszczęśliwionych istot dołączyła kocica Wanda. Kwestią czasu było to, kiedy zacznie drapać, podgryzać i demolować domowe przedmioty. Kotka wprawdzie - jak każdy członek fleksowej rodziny - jest nienagannie wychowana, ale Pan Fleks, na wszelki wypadek, postanowił przygotować Wandzie coś ekstra.

Podobną "zabawkę" można oczywiście kupić w pierwszym, lepszym sklepie zoologicznym. Ale przecież Pan Fleks ma zasadę -  należy każdemu (w tym także kotu) udowodnić, że wszystko można zrobić samodzielnie ;-) Do budowy drapaka potrzebujemy zaledwie kilku elementów, które kupimy w markecie budowlanym. Z narzędziami jest podobnie - wykorzystamy w tym projekcie kilka podstawowych. Oto szczegóły: 

Czego potrzebujemy? 

Materiały

• formatka z płyty wiórowej (600x600mm)
• kawałek pianki tapicerskiej
• kawałek rury tekturowej (może to być rolka po zużytej folii, bądź jakimś dużym ręczniku papierowym) 
• klej do drewna/papieru
• lina jutowa 
• kawałek sznurka
• gwóźdź i kilka wkrętów
• materiał na pokrycie drapaka - tutaj poszycie starego materaca.

Narzędzia

• wiertarko wkrętarka
• wyrzynarka
• miara zwijana
• zszywacz
• piła ręczna
• ołówek
• młotek
• mały ścisk stolarski

Oto wszystko, czego potrzebujemy, aby uszczęśliwić kota. Co ważne - zapłacimy za to "szczęście" około 25 PLN ;-)

Oczywiście w kwestii konstrukcji drapaka jedynym ograniczeniem jest nasza wyobraźnia, a także ilość miejsca, jakie możemy przeznaczyć na ten mebel. Jeśli zdecydujemy się na drapak z dodatkową platformą na górze, pamiętajmy, aby całość była stabilna, a kot podczas zabawy z niej nie spadł. Naszą budowę rozpoczniemy od wycięcia z kwadratowej formatki koła - to będzie nasza podstawa. 

W moim projekcie wykorzystałem prostą wyrzynarkę. Wcześniej jednak musimy wspomniany kształ koła na płycie narysować. Jak to zrobić, gdy nie dysponujemy odpowiednio dużym cyrklem? Zróbmy go sobie sami! 

Krok 1: Za pomocą długiej listwy wyznaczmy przekątne formatki.

Krok 2: W środku formatki wbijmy cienki gwoździk. Zawiążmy na nim pętelkę z mocnego sznurka. Długość sznurka będzie promieniem naszego koła - musimy odmierzyć ją doświadczalnie.

Krok 3: Na drugim końcu sznurka przymocujmy ołówek. Ważne, aby pętelka była luźna. Jeśli zawiążemy ją zbyt mocno, podczas wykreślania koła sznur będzie nawijał się na ołówek i zamiast koła powstanie nam spirala.

Krok 4: Koło gotowe - prawda, że proste?

Czas na wycięcie koła. Najłatwiej zrobimy to wyrzynarką. Zakładamy odpowiedni brzeszczot (do drewna bądź materiałów drewnopochodnych) i dokładnie wycinamy koło podstawy: 

Kto powiedział, że tanie narzędzia źle sprawdzają się podczas nieskomplikowanych prac domowych?

W przypadku naszej konstrukcji nie jest szalenie ważne, aby koło było idealnie wycięte. Jeśli wyjedziemy poza wyznaczoną linię, nic wielkiego się nie wydarzy. Płyta będzie pokryta pianką i materiałem, więc drobne niedoskonałości nie mają większego znaczenia. Czas zająć się pianką. Na większym arkuszu układamy naszą formatkę i odrysowujemy kształt. 

Pianka tapicerska dostępna jest w specjalistycznych sklepach, ale także w Castoramie. Ja użyłem grubości 20 mm - w handlu dostępne są oczywiście także inne.

Przydadzą nam się ostre i duże nożyczki.

Pora skleić kanapkę z płyty i pianki. Użyłem do tego uniwersalnego kleju w sprayu. Jeszcze kiedyś Wam o nim napiszę. Jest to bardzo fajny preparat marki Tesa, łączy drewno, filc, tekturę oraz niektóre tworzywa sztuczne. Do kupienia, np. w marketach budowlanych. Po zaschnięciu tworzy mocną, bezbarwną spoinę - naprawę, bardzo przyjemny! 

W tym projekcie zadebiutował klej w sprayu - bardzo fajna sprawa do podobnych prac.

Przyszła pora na obicie naszej podstawy. Tutaj możliwości jest wiele. Możemy wykorzystać ulubiony kocyk pupila, tak naprawdę może to być dowolny materiał. Ja wykorzystałem fragment poszycia starego materaca - jest wytrzymały, a wierzchnia warstwa jest przyjemna w dotyku. Na większym fragmencie układamy naszą kanapkę i wycinamy koło większe o kilkanaście centymetrów od wyciętej formatki. 

Tym razem skorzystałem z "manualnego" zszywacza. Model ze zdjęcia pracuje ze wszystkimi dostępnymi modelami zszywek i sztyftów. To takich prac - idealny.

Gotowa podstawa drapaka. Miła w dotyku i miękka.

Nasza praca zbliża się do końca. Musimy przygotować jeszcze "drapak właściwy", czyli rurę z nawiniętym na nią sznurem. Wspomniałem wcześniej, że wykorzystałem tu tekturową rolkę od folii spożywczej. Sznur jutowy można kupić w niemal każdym markecie. Warto sprawdzić jego koszt, bo można się bardzo nieprzyjemnie naciąć... Otóż w jednym z dużych marketów metr takiego sznura kosztuje 4,5 PLN. W innym - za 10 metrów zapłaciłem... 15 PLN. Jest to oczywiście dokładnie ten sam sznur! 

Górną część rury zaślepiamy kawałkiem materiału, jakiego użyliśmy na pokrycie podstawy. Dokładnie go naciągamy i mocujemy kilkoma zszywkami. Rura jest na tyle sztywna, że zszywki siedzą w niej wyjątkowo stabilnie. 

Górną część rury powinniśmy zaślepić. Znając kocią naturę, stałaby się w przeciwnym razie praktycznym schowkiem na sztuczne myszy...

Jak zamocować sznur? Najłatwiej zwyczajnie, ściśle, nawinąć go na rurę. Początek możemy podwinąć pod zwoje - nie powinien się rozplątać. Odrobinę kleju możemy nanieść na dolną część rury, a na czas schnięcia - unieruchomić sznur ściskiem: 

Ścisk przyda nam się przy wykańczaniu drapaka.

No dobrze...teraz ostatnie szlify. Pionową rurę wypadałoby zamocować do podstawy... W tym celu, przygotujmy kawałek kantówki. Jej długość powinna być taka, jak średnica rury z nawiniętym sznurem. Wszystkie końce ścinamy pod kątek 45 stopni. Całość wpychamy do wnętrza rury i mocujemy kilkoma wkrętami. 

Ważne - tę czynność powinniśmy wykonać przed nawinięciem liny jutowej!

W podstawie wiercimy dwa lub trzy otwory i tym sposobem mocujemy pionową rurę do podstawy. 

Kantówka była nam potrzebna właśnie po to - żeby wkręty miały się w co zagłębić. To już koniec! 

Zobaczcie, jak wygląda zadowolona Wanda: 

Zadowolona Wanda zgodziła się zapozować. Urodę ma po Panu Fleksie, prawda?

PS. Zbliżają się święta i Wigilia. Ciekawe, czy Wanda podziękuje...